Ik houd wel van een beetje zelfspot. Ik kan niet vaak genoeg de anekdote op rakelen dat ik ooit door een boefje op straat werd nageroepen: ‘Hé, ben jij zwanger in je kont?’ Ook roep ik al jaren dat ik na mijn veertigste voor mijn kop heb gekozen in plaats van mijn kont. Die billen werden een beetje mijn ondergeschoven kindje. Ik bedekte ze met lange truien en tops of – zoals vriend Dennis altijd zegt – met de ‘kont slab’: het truitje om de middel. Full body spiegels waren in mijn huis nergens meer te bekennen, tot verdriet van mijn dochters. En zo merkte ik er niets van dat mijn behind langzaam wat begon uit te dijen. Kort gezegd, ik besteedde geen aandacht meer aan mijn billen.