Op dit moment zit ik in Marbella op mijn balkon met prachtig uitzicht op zee. Ik kijk naar wuivende palmen en een strak blauw zwembad. En naast me staat een groot glas sprankelende koude rosé…. uh…water. Ja ik had ook liever een beter en lekkerder drankje gezien. Helaas, de komende twee weken zit ik opgesloten in een kuuroord. Toch mag ik niet klagen want dit kuuroord komt dicht in de buurt van een hotel. Het is zeg maar De Waldorf meets het Vumc.

Vanaf het moment dat ik door vriendin D van het vliegveld in Malaga werd opgehaald en heel lief werd afgeleverd, val ik van de ene verbazing in de andere. Bij alles denk je dat je nog op vakantie bent. De prachtige locatie, de mooie tuin met overal zonnebedjes onder enorme palmbomen. De hotelkamers, met alle faciliteiten, zoals het keuze menu van diverse kussens ( alleen de mini bar ontbreekt) het restaurant waar mensen s’avonds prachtig dineren (met water in plaats van wijn). Ik kijk mijn ogen uit. Maar als je verder kijkt dan zie je dat de gasten allemaal in witte badjassen rondlopen met blauwe strandtasjes met de naam Buchinger erop. Ik zie artsen in witte jassen. Ik zie naast de kamermeisjes ook veel verpleegsters. Ook hebben de meeste gasten niet het gemiddelde maatje 38 en dat verraad toch een beetje waar ik ben, ik zit in een vastenkliniek met als doel de nodige kilo’s af te vallen, maar ik zit hier ook voor een klein beetje me-time.

Ik ben al jaren overweight. Het liep alleen het afgelopen jaar -door de nodige stress- de spuigaten uit. Zelf had ik het niet eens zo door. Die LaDress broeken en tuniekjes rekten lekker met mijn omvang mee en ik had al een tijdje geleden voor mijn kop gekozen in plaats van mijn kont. Maar dan gaan er klachten ontstaan. Na een paar alcoholische drankjes kriebel krijgen op mijn hoofd, ik ging s’ochtends en s’avonds dubbelzien en ik had de nodige gewrichtsklachten. Osteopaat en fysiotherapeut Hans was er na 1 behandeling klaar mee. Toen ik voor de 2e keer zijn behandelkamer betrad vertelde hij dat hij er eens goed over na had gedacht. Hij wilde me wel blijven behandelen maar die vetcellen moesten reduceren. Hij stelde Buchinger Wilhelmi in Marbella voor. Ik had ook voor Buchinger in Duitsland bij de Bodensee kunnen kiezen maar hoorde via via dat het daar stikte van de strenge Ursula’s, dus ik koos voor de Spaanse dokters. Nou Hans, ik ben ingecheckt hoor.

Ik werd hartelijk welkom geheten door de Nederlandse Jeanine, die me in in een uurtje het hele complex liet zien. Op haar na ben ik verder de enige Nederlandse in dit wellbeing retreat. Daarna bleek ik meteen een consultatie bij de dokter te hebben. De knappe  look-a-like van Dan Karaty maar dan een meter groter, weet me binnen twee minuten aan het huilen te krijgen. Nu is dat ook niet heel moeilijk, als je aan mij vraagt waar al die stress vandaan komt dan is dat al het moment om te breken. Het werd nog erger toen hij mij lichamelijk ging onderzoeken en ik me moest uitkleden. Nog helemaal bezweet van de vlucht onderzocht hij me, van knobbeltjes onder mijn oksels tot aan mijn borsten. Had niemand mij even kunnen waarschuwen? De komende week heb ik nog 2 consulten bij hem. Zal er bloed en urine onderzoek plaats vinden en zal ik snel de uitslag horen. Na dokter Karety volgde een gesprek met de dame van Fasting, daarna een consult met Therapy planning en zo vind ik iedere keer wanneer ik terug op mijn kamer kom een briefje met nieuwe afspraken. Rustig een boekje op je kamer lezen is er nog niet bij.

Gelukkig mag ik die avond nog wat eten en loop ik naar het prachtige restaurant waar al vele mensen aan het eten zijn. Ik loop een beetje verlegen rond en kijk waar ik kan aanschuiven. Ik zie veel Fransen ( zijn niet heel uitnodigend) veel mensen uit middle east ( die mannen kijken wel maar ik sla ze even over) en ik zie veel Spaanse tafels. Maar dan zie ik 1 leeg tafeltje met een bordje met mijn naam erop. Heel alleen, ik moet nog erg wennen aan mijn innerlijke rust, eet ik een bord met 1 kilo vruchten erop. Wel prachtig op zijn Balinees gesneden en opgemaakt. Bij ieder hapje denk ik, geniet hiervan, want de komende twee weken zal ik niet meer kauwen. Daar is over nagedacht. Als je niet kauwt dan geven de hersenen niet meer het signaal naar de maag door dat je honger krijgt. Ik loop nog even beetje op de compound rond, wetende dat ik hier 2 weken niet af mag, en vraag me af of ik een Yuri van Geldertje kan uithalen door eens uit te breken en mijn Nederlandse vrienden D&D in Barretje Sinatra in Puerto Banus te ontmoeten. Gelukkig ben ik zo gemotiveerd dat ik naar mijn kamer ga en al snel in diepe slaap val.

www.buchinger-wilhelmi.com