Zondagochtend, sta ik vroeg op om met de Buchinger bus naar de bergen te gaan. Daar zullen we een wandeling van zo’n 1.5 uur maken. Ik maak me zorgen. Gaat t steil worden? Is t niet te warm, wat is het tempo van de groep? Ik hou helemaal niet van omhoog lopen. Dan hoor ik opeens de stem van mijn vader: Een mens lijdt dikwijls het meest, door het lijden dat hij vreest.” Dus shape up, en go. Het eerste kwartiertje gaat goed, een lange vlakke weg langs een ravijn, maar dan moeten we gaan klimmen. Best een pad steil omhoog en al snel word ik ingehaald door iemand die veel dikker is dan ik. Het doet me denken aan de keer dat ik in 2008 (ongetrained) aan de NY marathon mee deed. Binnen een half uur werd ik al ingehaald door een blinde met een stok. Nog eens een half uur later door Pino uit Sesamstraat. Nu op die berg krijg ik een déjà vu. Toch is het geen wedstrijd en ik besluit rustig aan te doen. Uiteindelijk blijkt dit het enige lastige stuk en ben ik na 7 km zeer voldaan als ik bij de bus aan kom. I did it, 10.000 stappen gezet. Hoeveel calorieën zou ik verbrand hebben?

Lees verder →