MEET THE ALZHEIMERS

Excuses voor mijn radio stilte maar ik heb het de afgelopen week nogal druk gehad met het charity event ‘Meet the Alzheimers ‘ wat ik voor de 3e keer samen met mijn vriendinnen Mechtelien en Geertje mocht organiseren voor het VUmc Alzheimer Centrum. Mijn vader is begin dit jaar aan de gevolgen van dementie overleden en ik hoop op deze wijze te kunnen bijdragen aan een oplossing voor deze afschuwelijke ziekte. Om de twee jaar organiseren we voor een 40-50 jarig publiek een benefiet avond die helemaal in teken van Alzheimer staat. Vroeger hielden we het event in White Space maar omdat we eruit groeide zijn we naar de Harbour Club gegaan, die onze 175 gasten prima kon herbergen.

De presentatie was in handen van Angela Groothuizen en Danny Rook nam de veiling voor zijn rekening. Er werden oa finale kaarten van de Voice of Holland geveild, een Jiroboam van Chateau du Tertre uit 2006 en een kunstwerk van de Japanse artist Murakami. Maar waar de avond werkelijk omdraaide was het moment van bezinning. In dit geval een klein interview met Angela. Mechtelien van Alkemade ( moeder met Alzheimer), Geertje Hoek ( had een vader met Alzheimer) en ik mochten vertellen hoe het was om met een ouder met Alzheimer te leven.

Het gekke is, dat je met de ziekte Alzheimer twee keer van iemand afscheid neemt. Dat wil niet automatisch zeggen dat je twee keer in de rouw schiet. De eerste keer is het heftigst wanneer je vader of moeder je niet meer herkent. De periode naar mijn vader zijn overlijden toe, van zijn eigen huis naar een tehuis was voor mij het aller ergst. Mijn vader riep zijn hele leven dat hij gestrekt ons (ouderlijk) huis zou gaan verlaten maar helaas ging dat op het laatst echt niet meer. We moesten hem -hoeveel pijn het ons ook deed- in een tehuis plaatsen, want nadat mijn vader s’ nachts ging spoken, trok mijn moeder het echt niet meer. Hij heeft nog 3 jaar in het tehuis de Bolder geleefd waar hij ongelofelijk lief door het verplegend personeel werd behandeld. Maar wanneer ik mijn vader wekelijks bezocht, dan vroeg mijn vader met tranen in zijn ogen aan mij: “Alex, ik ben toch je vader, zo heb ik je toch niet opgevoed dat jij mij hier achter laat? Heb je niet een héél klein bedje voor mij waar ik bij jouw thuis in mag slapen?” Deze woorden gingen door merg en been. Mijn schuldgevoel was sky high en iedere nacht bad ik dat hij nog meer in zijn ziekte zou duiken. Toen hij uiteindelijk op 31 januari jl overleed was ik zo opgelucht. Zijn lijden was voorbij. Nu woont hij op een wolkje en ik voel dat hij weer de oude is. De man die hij altijd is geweest. Dat doet me goed. De rouw periode had ik dus niet na zijn dood maar juist de (3) jaren ervoor. Nu overheerst écht de opluchting dat hij niet meer zo ongelukkig is.

Terug naar de avond. We dineerde in een informele sfeer en tussen alle heerlijke gerechten door werd er een Train your brain quiz gespeeld. Deze was geproduceerd door Talpa en blijkt ieder jaar toch een enorme hit te zijn.

We zaten heel intiem op elkaar met zeventien ronde tafels. De 17 meisjes van het Vossius (foto hieronder) fungeerde als hostess van de tafels en schreven alle antwoorden van de quiz op. Ook verkochten zij vele loten. Ik wil alle beauty merken heel hartelijk danken voor alle prachtige producten die ze voor de loterij hebben ingebracht.

De uiteindelijke opbrengst ligt rond de €62.000 een mooi bedrag wat direct naar het VUmc Alzheimer onderzoekcentrum gaat.

We hadden een mooie mix van bekende en minder bekende gasten.

Foto hierboven: Het organiserend comite met enkele van onze gasten.

Heb jij, hoe vervelend het ook is, ook te maken met Alzheimer in je familie? En wil jij je steentje kunnen bijdragen? Dan kan je op onderstaand rekening nummer een donatie doen. Of je kunt je via mij opgeven als een onvergetelijke vriend en verbind je je voor 5 jaar aan het Alzheimer centrum. Namens het VUmc Alzheimer onderzoek centrum en mijzelf heel veel dank.

Dat je maar nooit vergeten wordt, papa.

www.alzheimercentrum.nl