Zoals ik in mijn vorige blog al schreef, was ik vorige week in Lenzerheide met 8 vriendinnen aan het skiën. Lenzerheide valt onder de regio Graubunden, vlakbij Chur. Wij sliepen zelf in een prachtig Chalet in Churwalden en vandaar uit kan je op vele plekken de lift omhoog nemen. Churwalden, Parpan, Valbella en Lenzerheide. Sinds enkele maanden is daar nog een groot ski gebied bij gekomen, namelijk Arosa.  Nu was dat in Lenzerheide altijd al prima verzorgd met meer dan 155 kilometer afdalingen, maar met Arosa erbij, is er een wintersportgebied van meer dan 225 km aan pistes ontstaan. Het ski gebied Arosa/Lenzerheide is nu één van de allergrootste ski gebieden van Zwitserland.

Het leuke is dat er nu een kabelbaan verbinding is aangelegd tussen twee enorme bergen waar je met 150 man in kunt. De gondel kostte naar verluid 35 miljoen. Maar dan ga je wel snel. Je hebt maar vijf minuten het ‘sardientjes in blik ‘gevoel’, want voor dat je het weet ben je er al. De pistes in Arosa zijn niet super spannend of moeilijk. Het gebied is goed te overzien. Lenzerheide daarentegen heeft veel meer variëteit aan pistes. Dat mocht ik meteen na de lunch in Arosa ervaren. We namen de snelle gondel terug en de bedoeling was om in één keer richting de Heimberg te skiën voor some serious apres ski.

Halverwege de berg was er een deel van de piste afgezet wegens een World Ski cup die die dag gehouden werd. Ik, de traagste van al mijn vriendinnen, merkte al snel op dat de sneeuw na de lunch wat papperig werd. Het werkte ook niet mee, dat ik iemand hoorde zeggen:’ met deze sneeuw breek je het snelst je been.’ Toen ook nog bleek dat er een  boekel piste aankwam en er rondom overal ijs lag, bevroor ik. Vol in de zon. Verstard bleef ik staan en ik was met geen 10 paarden die berg af te krijgen. De enige manier (dacht ik) om heelhuids beneden te komen was om mijn ski’s uit te doen. Ik kan me in al die jaren skiën, niet herinneren dat dit idee ooit in mij op was gekomen..

De ski’s gingen uit. Ik liet me vallen en dacht soepeltjes naar beneden te glijden. Dit pakte iets anders uit. In een rotgang zoefde ik op mijn billen de berg af, recht op de oranje netten van de World Cup Finals af. Met heel veel moeite kon ik met mijn voeten vol in de rem en schoot ik net niet door de piste op waar de professionals met een rot gang langs me heen skiede. De camera’s rondom de pistes zoemden in. Wat gebeurde daar? Welcome back Bridget Jones. Voordat ik het wist duikelde ik opnieuw de berg af, dit keer head first. Ik zag niets meer en dacht alleen, hoe leg ik iedereen straks uit dat ik mijn been gebroken heb terwijl ik liggend de berg afkwam?? Mijn vriendinnen kwamen niet meer bij. Ik uiteindelijk ook, toen ik een kwartier later nog ietwat trillend op het terras een glas wijn achterover klokte.

Mijngod, sommige dingen moet je snel vergeten.

Arosa /Lenzerheide,wat een geweldig ski gebied. Ik heb het eind maart nog mogen ervaren. De volgende keer blijf ik veilig op de Arosa pistes. Na afloop neem ik de trein of de bus wel terug naar Lenzerheide.