Kijk, een lang weekend skiën in combinatie met nachtenlang klaverjassen doet mijn huid geen goed. Gemiddeld zo’n 4 a 5 uur slaap per nacht, teveel alcoholische drankjes en paspoort stress leverden bij mij meteen die bekende donkere kringen en wallen op. Vorige week donderdag vlogen we tegen het einde van de dag met 9 dames naar Zurich. De stress barste bij mij meteen al los toen ik er op Schiphol achter kwam, dat ik het paspoort van mijn man had meegenomen. Mijn paspoort lag nog braaf thuis in de la met ondergoed. Ondanks dat mijn man direct in de auto wilde springen om de paspoorten om te ruilen, knipoogde de stewardess van Swissair mij vriendelijk toe en zei:’ ach loop maar door, op de terugweg kan je altijd nog je rijbewijs laten zien.” Living on the edge..

We vlogen rond 20u en de uren daarvoor vermaakte we ons op Schiphol met G&T’s en sushi. In Zurich werd er een grote bus geregeld waar wij allemaal inclusief bagage in konden en reden we richting Lenzerheide waar we precies tegen middernacht aankwamen. De gastvrouw ritste haar koffer open en daaruit kwamen de meest verrukkelijke hummussen van de Goudentent, worstjes, kazen en vloeide de Zwitserse wijn rijkelijk. De Onesies gingen aan. Ons weekend kon beginnen. Er werd tot een uur of vier in de ochtend gekaart en om 08u werden we gewekt met warme broodjes en gekookte eitjes. Een paar uur later stonden we vrolijk met lichte hangovers op de ski’s (daarover meer in mijn volgende blog).

De zon scheen, er lag verse sneeuw en niemand had last van vermoeidheid. Overdag werd er heerlijk geskied, goed gelunched en 3 afdelingen later ( in mijn geval 1 afdaling) begon onze apres ski. Zodra we thuis kwamen ging de haard aan, de glamstyle ski kleding uit en de lounging huispakken aan. Kaarten maar, tot diep in de nacht. En lachen tot je erbij neer viel.

De dagen erna stonden we zelfs uren eerder op de ski’s. Het weekend vloog voorbij. Het was tijd om weer naar huis te gaan. In de bus ( dit keer zonder nummerborden, onbetrouwbaar volkje die Zwitsers) reden we in een file terug naar het vliegveld. Hoe dichterbij we kwamen, hoe stiller ik werd. De stress met het verkeerde paspoort stak weer op. What if? Die Zwitsers leken me niet heel flexibel. Daarbij zie ik ze altijd bij de grens staan als we met de auto het land in willen en dan is het nog echt, raampje open en paspoorten inleveren. Lang verhaal kort, ik maakte me druk om niets, want 3  controles verder, had geen enkele Zwitser nog naar mijn paspoort gevraagd. Ik stapte zonder enige problemen in. Een Swissair huiswijntje en een fijn oog crèmetje lieten meteen alle stress van me af glijden.

Ik heb het nu over mijn favoriete oogcrème, de Vichy Idéalia Eyes die ik standaard in mijn make-up bag heb zitten. Dé SOS crème voor weekenden als deze. Het mooie is namelijk dat wanneer je deze opbrengt ( dmv een heel fijn plastic tuitje dat mee veert als je de crème rond je ogen aanbrengt) meteen resultaat geeft. Aan boord begon ik met het aanbrengen van deze niet al te vette crème. Het trok onmiddellijk in en de vitamine B3 en cafeïne zorgden voor een betere bloedcirculatie. Hoewel de luchtdruk in de cabine en drank niet echt meewerken, zie ik wel snel resultaat. Ik denk dat er ook iets van parelmoer in zit want het lijkt wel of je ogen ook een beetje opgelicht worden??

Ook bevat het Thermaal bronwater van Vichy wat meteen wallen en donkere kringen vermindert. Bovendien strijkt het fijne lijntjes glad en maakt het de huidstructuur egaler. Kortom, ondanks een weekend met weinig slaap en teveel drank stapte ik fris van boord en riep mijn man bij thuiskomst uit:’ wow, jij ziet er uitgerust uit, je hebt vast het hele weekend heerlijk op stretcher in de zon gelegen?”

Vichy Idéalia Eyes ( 15 ml ) € 22,95  ( parabenen vrij en getest op gevoelige ogen.)